Πυρωμένο δείλι

Εύφλεκτο υλικό ο ουρανός!
Με μια σπίθα ήλιου άναψε ...
Κοκκίνισε τη θάλασσα και πρίν αυτή τον σβήσει,
έριξε δυο χούφτες ηλιοβασίλεμα στου δρόμου τον καθρέφτη.

Εκείνος, εξεκλείδωσε τη λέξη ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ...
Τριγύρω της τα χρώματα, στήσαν τρελό χορό ...

Εδώ, ανάμεσα σε δυο φωτιές, σκλαβώθηκαν τα σώματα...
κι άφησαν πίσω τους σκιές, μονάχες να βαδίζουν...
Καίει ουρανό μα και καρδιές, το πυρωμένο δείλι...
Σάμπως το ίδιο εύφλεκτες με κείνον, είναι κι αυτές...

Θεσσαλονίκη μου!
Πάντα βρίσκεις τον τρόπο να με μαγεύεις!
Τυχερές οι...κόρες των οφθαλμών μου που φυλάκισαν στο ίδιο κελλί μαζί τους, τούτες τις μαγικές στιγμές σου!!!

Σοφία Μαρωνίδη