Χρόνε..


Εεε χρόνε...
Άκαρδε...
Φθορά φθορά γκρεμίζεις, τον κόπο εκείνων που πέτρα πέτρα έχτισαν κι έστησαν τη ζωή τους..
Κάθε πέτρα, ένα όνειρο, ένα δάκρυ, μία χαρά, ένα τραγούδι..
Τα γκρεμίζεις και τα πετάς στο δρόμο.. Να σβήσεις θέλεις τα ίχνη τους θαρρείς.. 
Όμως έχουν ήδη χαραχθεί στον τοίχο της καρδιάς...
Μα αλήθεια.. τι θα τα κάνεις τόσα υλικά
εσύ που ο μόνος άυλος και άφθαρτος παραμένεις???
Σοφία Μαρωνίδη