Ήρθε πάλι ο Τρυγητής,
κρατώντας μέσ’τα χέρια του
ένα τσαμπί σταφύλι.
κρατώντας μέσ’τα χέρια του
ένα τσαμπί σταφύλι.
Βρεγμένα απο κρασί τα δυο του χείλη!
Στην τσέπη του έχει κλειδί,
ν’ανοίξει τα σχολεία
και μια καινούργια εποχή,
βαμμένη με γλυκιά μελαγχολία…
ν’ανοίξει τα σχολεία
και μια καινούργια εποχή,
βαμμένη με γλυκιά μελαγχολία…
Στα μαλλιά του ένα τσούρμο χελιδόνια,
τον αποχαιρετούν.
τον αποχαιρετούν.
Τριγύρω του παιδιά, με σάκες και μπαλόνια,
μια χάρη του ζητούν:
μια χάρη του ζητούν:
- Σεπτέμβρη μας καλέ μας μήνα,
καθώς θα ρίχνεις βιαστικά
φθινόπωρο στη γη,
σπρώξε
εκείνο το σύννεφο το γκρί.
Κάντο πέρα.
καθώς θα ρίχνεις βιαστικά
φθινόπωρο στη γη,
σπρώξε
εκείνο το σύννεφο το γκρί.
Κάντο πέρα.
Ξεκλείδωσε το διπλανό
με τις χρωματιστές κορδέλες,
με τις χρωματιστές κορδέλες,
να βρέχει καραμέλες
στην αυλή μας
κάθε μέρα!
στην αυλή μας
κάθε μέρα!
Καλό μήνα!
Σοφία Μαρωνίδη